همه می رویم.! :: یاوران او

همه می رویم.!

۹۴/۰۴/۱۵

خدیجه پیری

نظرات (۱)

۱۵ تیر ۹۴ ، ۲۱:۲۱

پوریا

تا که یک شب دست در دست پدر

راه افتادم به قصد یک سفر

در میان راه در یک روستا

خانه ای دیدیم ، خوب و آشنا

زود پرسیدم پدر این جا کجاست؟؟

گفت این جا خانه ی خوب خداست !!

گفت این جا می شود یک لحظه ماند

گوشه ای خلوت نمازی ساده خواند !

با وضویی دست و رویی تازه کرد

با دل خود گفتگویی تازه کرد

گفتمش پس آن خدای خشمگین

خانه اش اینجاست؟ اینجا در زمین؟!

گفت آری خانه ی او بی ریاست ...

فرش هایش از گلیم و بوریاست

مهربان و ساده و بی کینه است

مثل نوری در دل آیینه است

عادت او نیست خشم و دشمنی

نام او نور و نشانش ... روشنی

خشم نامی از نشانی های اوست

حالتی از مهربانی های اوست

قهر او از آشتی شیرین تر است

مثل قهر مهربان مادر است !!

دوستی را دوست معنا می دهد

قهر هم با دوست معنا می دهد

هیچ کس با دشمن خود قهر نیست ...

قهری او هم نشان دوستی است

تازه فهمیدم خدایم این خداست

این خدای مهربان و آشناست

دوستی از من به من نزدیک تر

از رگ گردن به من نزدیک تر

آن خدای پیش از این را باد برد

نام او را هم دلم از یاد برد ...

آن خدا مثل خیال و خواب بود

چون حبابی نقش روی آب بود .

قیصرامین پور

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

یاوران او

همه می رویم.!

نظرات (۱)

دلتنگی ها

عکس ها

احادیث

حرف های قرانی

صفات منتظران

لغت نامه ی کلمات قران

خبر

حضرت مهدی عج الله