خدایا شکر که هوامون رو داری شکر که دوباره هستم شکر که تنهامون نمی زاری شکر خدایا شکر...
۱۸ مرداد ۹۴ ، ۱۲:۳۷
۲ نظر
امام حسن در دوران هفت سالگى ، به مسجد مى رفت ، و پاى منبر
رسول خدا (ص ) مى نشست ، و آنچه در مورد وحى ، از آن حضرت مى شنید، به
منزل ، باز مى گشت و براى مادرش فاطمه زهرا (ع )
نقل مى کرد (به این ترتیب که همچون ، یک خطیب ، روى متکائى مى نشست ، و سخنرانى مى
نمود، و در ضمن سخنرانى آنچه از پیامبر (ص ) فرا گرفته بود، بیان مى کرد). برگرفته شده از کتاب داستان دوستان ج 1/ تالیف مهمد مهدی اشتهاردی
حضرت على (ع ) هرگاه وارد منزل مى شد و با فاطمه زهرا(ع )، سخن مى گفت ، در مى
یافت که فاطمه (ع ) آنچه از آیات قرآن ، نازل شده ، اطلاع دارد، از او پرسید: ((با
اینکه شما در منزل هستید، چگونه به آنچه که پیامبر (ص ) در مسجد بیان کرده ، آگاه
هستى ؟!)).
فاطمه زهرا(ع )، جریان را به عرض رساند، که این آگاهى ، از ناحیه فرزندت حسن (ع
) به من انتقال مى یابد.
روزى على (ع ) در خانه مخفى شد، حسن (ع ) که در مسجد، وحى الهى را شنیده بود، وارد
منزل شد و طبق معمول بر متکا نشست ، تا به سخنرانى بپردازد، ولى لکنت زبان پیدا
کرد، حضرت زهرا (ع ) تعجب نمود!، حسن (ع ) به مادر عرض کرد: ((تعجب مکن ، چرا که
شخص بزرگى ، سخن مرا را مى شنود، و استماع او مرا، از بیان مطلب ، باز داشته است
)).
در این هنگام على (ع ) از مخفیگاه خارج شد و فرزندش ، حسن (ع ) را بوسید.
۱۲ مرداد ۹۴ ، ۱۳:۳۵
۰ نظر
